her akşam kendini okuyan bir oda mektubu gönderiyorum
kır yalnızı saçakların buz orkestrasına.
yolumu selamlayan yaban karmaşa,
penceremde titizlikle işleyen merak kanunları
komşu evlerin
ve içimi sahneleyen el yordamı bir acı
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
