Postacı Güvercin Şiiri - Baris Akkaya

Ne vakit hasretin çökse içime
Bir postacı güvercin gelir konar pencereme
İsmini fısıldarım kulaklarına ve kardelenler takarım kanatlarına.
Sonra uç derim uç ve götür yüreğimin sesini karşı kıyıya,
Onu ne kadar çok sevdiğimi anlat yeryüzünün tüm lisanlarında.
Söylenmemiş sözcükler getir bana,
Her sözcük onun adına dönüşsün
Hiç kimsenin duymadığı sesler biriktir
Her birine anlamlar yükleyelim bana ve O'na ait kılacağımız
Masallar ezberle diyar diyar dolaşıp,
Son sözü aşkla biten.
Mektuplarımı al koynuna, iyi bak onlara,
Bir kıvılcım yak yalvarırım küllenmeden hatıralar
Haydi uç hemen şimdi
Geri dönülmez bir yola koyulmadan
Zifiri karanlığa kalmadan
Umudun çiçeklerine ayaz vurmadan var git sevdiğime.
Çünkü bilirim ki Tanrı ekmezdi aşkın tohumlarını
Ne ademoğlunun ne havvakızının kalbine
Eğer aşk, tüm yarattıklarına hak olsaydı.