Postacı abi Şiiri - Yahya Bozkuş

Postacı abi...
Bize mektup varmı?
Gri takım elbise
Şapkası başında
Mavi tükenmez kalem
Her zaman yaka cebinde.
Yakasında ptt yazan sarı pirinç levha
Postacı abi
Ne kadar özledim sen.
Sokak köşelerinde elime uzattığın mektupları
Geçmez oldun mahallemizden
Posta diyen sesini
Ne kadar özledim seni
Yollarını gözlüyorum,
Özledim seni
,Postacı abi
Eski mektupları özlüyorum
Tüm mahalleli tanırdı seni
Saman rengi zarflar
Er mektupu görülmüştür.
Kırmızı damagayı
Kağıt üzerinde göz yaşı damlaları
Mutlu buruk acıları
Müjdeli haberleri
Gurbetten gelen mektupları
Özlüyorum postacı abi
Senin elinden alırdık güzel nameli mektupları
Bize mektup yokmu postacı abi.
İsim isim tanırdın tüm mahalleyi
Sokaklarımız seni tanırdı
Bazen soyadımızla çağırırdın tüm mahalleyi
Postacı abi
İnce uzuun boynun
ip gibi ince kıravatın
Gülen gözlerini özledim.
Emeklimi oldun nerdesin
Tayinin mi çıktı başka mahalleye
İşten mi atıldın
Ne zaman geleceksin tekrar
Ben çağa yenik düştüm
Elektrikli postalar çarptı bizi
Kutsal göreve ne zaman döneceksin.
Seni iyi hatırlıyorum
Mahalle bakkalında gazoz içerdin
Uzun ince boynunu
Gri takım elbiseni
Gülen gözlerini
Özlüyorum seni postacı abi
mektuplarımı getir
gelecekmisin geri..

yahya bozkuş
1989 ankara