Postacı Şiiri - Cağlar Akarsu

Bekliyorum,

Günler boyu,
Mektuplarını hep bekledim
Bu sabah, bir haber çıka geldi,

En sevdiğim sözlerini görmek için,
Sabırsızlıkla zarfı açtım.
...
Sadece.“”selam” çıktı
Halbuki her zaman “ dost” olurdu,
Ben bıçakları, körleştirdim,
Hiçbir şeyi artık kesmesinler,
Bu savaş da, yenilmek-galip olmaksa,
Kaderimizde buda var, diyecektim.
Bizler, dostça sofralarda,
Yanlışlarımızı olduğu kadar,
Doğrularımızı da paylaştık,
Her sözün başında “dost” vardı,
Bitmesin isterdik, hep yaşam içinde,
...
Bu mektuplarda, zaman aktı gitti,

Her insanın, çileleri örgü gibidir,
Bir gece de aniden kazak örülür,
Kafkasya’nın bağrında yaşamış,
Bu ocakta, her şey başka güzeldi,
Geceler boyu uzaktan izledim,
Koruyucu kanatlarda, yavrular,
Sevecen sözlerin gizlendiğini gördüm,
İnsan çizgilerini çektik, şımartılmamış,
O ise, haddini her zaman bilmişti,
Sana büyük ihtiyacımız var.”can dost”
Doğrularımızı paylaşırken,
Çilelerimizi, her gün ayrı ördük,
...
Şimdi,
Parça-parçayım, ekleyemiyorum, ,
Kaybetmek duygusu, ne kadar zormuş,
Biçtiğimiz kaftanlara, artık sığmıyoruz,
Terzi elinde çıkmadı söküldü gitti,
Bazen aradıklarımı bile bulamıyorum.
Ah.. dost! neredesin?
Seni arıyorum..