Posta Güvercini Şiiri - Emine Sönmez

POSTA GÜVERCİNİ

Işıklar gelmez oldu, gönlümün fenerinden,
Neler ummuştum neler, sevdanın hünerinden,
Haber mi bekliyorsun benden başka birinden?
Posta güvercinleri sana doğru uçuyor.

Hep yalnız geçiyorum, hayat denen köprüden,
Gözyaşlarım düşüyor, geçirdiğin törpüden,
Sanki girecek gibi ben çıktığım kapıdan,
Posta güvercinleri sana doğru uçuyor.

Ne oldu da çok gördün, güle güle yi bile?
Sonsuzluğa yol gibi bana verdiğin çile,
Selâm vermez oldular gönül bahçemde güle,
Posta güvercinleri sana doğru uçuyor.

Kerbela'ya döndürdün, selle akan gönlümü,
Veda etmeden gittin, sen tükettin ömrümü,
Neler vad ettin bana, vaat ettiklerin bu mu?
Posta güvercinleri sana doğru uçuyor.

Diyorlar ki, üzülme bu da gelip geçecek,
Bu yol tek senin değil, bir gün oda göçecek,
Koymadan gidiyorlar mezarıma bir çiçek,
Posta güvercinleri sana doğru uçuyor.