Posof'ta Şiiri - Hülya Bayındır

Bu mevsim başka yazılır buralara rengin adı,
Çözer ipliklerini tepelerinde bekleyen kar yumakları,
Bir bahar boşalmışlığıyla rahat akarsular,
Giyinir çiçekli elbisesini,
Yaz konuklarını, ağırlamayı bekleyen Ulgar!

Zülâlî’den söylediğim bir türkünün,
Ritminde koşar ayaklarım güne,
Gölgemle birlikte geçerim,
Çayın öte yanına kayalar üzerinden,
Sesim kuş cıvıltılarına eşlik etmekte,
Güneş başımdan aşağı dökülmekte…

Bir rüzgâr yola koyulur Asmakonak yaylasından,
Koparır çoban kavalından yeşile düşen melodilerin sesini,
Bırakır yol kenarında yalnız hışırdayan çalı diplerine,
Anlatılamamaktan tükenmeye yüz tutmuş,
Masallar çiçeklenir akşamdan,
Elma ağaçlarının sürgünlerinde…

Lamiyan vadisinde konaklarken bahar,
Doğanın saçlarına karışmakta çam kokuları,
Uzatırım elimi gökyüzünün uzak uçlarına,
Neşeli bir yelpaze gibi,
Sallanır parmak aralarımda mavi…

Âşık Kerem Sagre’deki bir düğünde aramakta Aslı gelini,
Kafkas esintisiyle mırıldanırken arılar çiçek üstünde,
Bal özleriyle tatlanmakta çıkardıkları ezgi,
Bir dağ horozu kanat çırpmakta huş ormanlarından,
Beni de duyun der gibi!

Kandil ışığında geceleri parlayan sevincim,
23 Nisan Çayırı’nda bayram ederken,
Günleri elemekte mevsim memleket usulü,
Parmaklarını birer birer kapatır gibi,
Elim elek, demir delek, salla bunu, çek şunu…

Posof…
Güneş yürekli şehrim,
Alır akşamın yeli, bütün gün alnında biriken teri,
Kararmaya başlar yükseklerde mavi pelerin,
Kendini soğutmaya yüz tutmuş vadi diplerinde,
Panaromik aksedişidir gölgelerin.