Abi son poşetim
Ne olursan al,al
Yalvarıyordu
Elimi bırakmıyordu
Satmak istiyordu
Elindeki poşeti
Elli lirayı
Avuçlarına bıraktım
Kalsın,kalsın dedim
Uzattığı poşeti almadım
Saçlarını okşadım
Kazık gibiydi
Su yüzü görmemişti
Belli ki yıkanmamıştı
Acıdım
Bir yüz lira daha
Al buda senin dedim
Almak istemedi
Kem,küm etti
Olmaz abi olmaz
Bu parayı alamam
Hak etmedim ki dedi.
Tamam o zaman
Ver poşeti
Al parayı dedim
Poşeti aldım
Parayı eline verdim
Teşekkür etti
Uzaklaşıp gitti
Poşetçi çocuk
Cin gibi çocuk
Başladı tekrar bağırmaya
Poşet var,poşet
Son poşetim abi
Ne olursun al,al
Gülümsedim
Bu kaçıncı son poşet
Sat oğlum sat
Ekmek paranı çıkart
Helal olsun sana dedim
Elimde son poşet
Gözümde poşetçi çocuk
Pazar yerinden
Uzaklaşıp gittim
(Kontrolsüz Sevgi adlı şiir kitabımdan)
Sayfa:59
Yaşanılmıştır
Kayıt Tarihi : 23.2.2009 08:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yaşanmışlığı ile ders alınacak bir şiir, yüreğinize sağlık
Ah poşet satanlar,mendil satanlar,cam silenler yurdum insanı hüzünlü gerçeğine ayna tutmuşsunuz eserinizde.
Gülermisin -ağlarmısın ?
Başarılı kaleminizi canı gönülden kutlarım.Üstadım.
Selam ve saygılarımla.+10+ANT.
TÜM YORUMLAR (16)