sen alimünyum folyo ile kaplanmış bedenini
ürkek denizlere bırak
açar sol yanında
her yanı bandajla sarılmış çiçekler
kavanozlara saklanmış duygular
birgün çıkacak gökyüzüne
yine dokunacak
yine çığlık atacak
beynini kemirmiş düşüncelerle beraber
buzdolabına sakladığın
kuruttuğun biberler
poşetlenmiş sesler
zamanını bekleyen kişnemeler
almayı unuttuğun ekmekler
beynine sızan hain silüetler
hepsinin çok kötü bir huyu var
elbet birgün vuruyor kendini yüzüne
dalgalara sertçe vuran rüzgar misali
sus
konuşma
vur yalnızlığınla kendini gökten göğe..
Kayıt Tarihi : 31.1.2018 20:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!