Portrem Şiiri - İbrahim Tezol

PORTREM
Bir gece daha çığlığında sukutun
Duygularımı Karacaahmet’tekilere okutun
Hergün biraz daha kaybediyorum kudretimi
Geceler seyrettikçe ürperiyor suretimi
Lugatta yok kelime halimi anlayacak
Bir çift göz daha yokmu beninle ağlayacak?
Ey yanlızlık ne olur birazda şu duvarı erit
Benim istediğim gönül ateşi için bir kibrit
Gözün karasını gören anlamazki amadan
Ruhum her gece açılıyor diktiğim yamadan
Sabah kalk hep aynı, kuşlar aynı, aynı martılar
Ruhların habersiz kemikten karaltılar
Karaltılar içinde en mutsuzu benim
Artık ruhuna ağı geliyor bedenim
Herkes yalanından habersiz doğrusundan emin
Bense çok çok uzağım menzilin gayemin
Çölde ki en yalnız kum tanesiyim
Dibini aydınlatmaktan aciz mum tanesiyim