Portrem Şiiri - İsmet Can

Bir portre asılı
Beyaz renkli duvarda
Maun ağacından yapılmış
Kalın çerçeveli
Yağlı boya bir resim
Hayata gülümsüyor yüzü
Portredeki adamın
Yabancı değil siması
Çok tanıdık biri

Alıngan bir edası göze çarpıyor
Ve her şeye rağmen gülümsüyor
Öyle çaba sarf etmiş ki ressamı
Gülümsüyor göstermek adına
Bir bildiği belli ki
Hayatın yorgunluğu yansımış bakışlarına
Gizleme derdinde gülüşü
Hiç bir ayrıntıyı atlamamış
Ressam
Gelişigüzel toplanmış
Dağınık saçlar
Fırça darbelerine yansıyan
İronik bakışlar
Göstermelik ceketle kravat
Ve soluk gri arka plan
Tüm olumsuzlara karşın
Gülümseyen yüz hatları

Ustaca çizilmiş, çizimlik
Portrenin içine sıkıştırılmış
Çerçeveli bir yaşam
Çağlayanların hışırtısı duyulmasa da
Sıcak volkan patlamaları sarsmasa da
Hepsi portrede ki adamın iç dünyasında gizli
Gülümsüyor olması da bu yüzden belli ki

Tanıdık yüz
Yabancı olmayan ben
Ve bir damla gözyaşı damlatıyorum
Portrede ki bana
Ağlıyor görünüyorum, gülerken
Yalan olduğu açıkça aleni
Portrem bile inkar ediyor zaten
Bu göz yaşını
Aşağı doğru süzülüyor damla
Ve yumuşatarak çıkarıyor boyasını
Göz yaşından bir yol uzuyor
Çerçeveyi aşarak

Her şeye rağmen seviyorum
Bu adamı
Çünkü o ben değilim
Portrem