Portreler Şiiri - Hatice Odabaş

İnsan portreleri geçer,beynimin köşesinden....
Temizlikçisin,çaycısın,esnafsın,memursun....
Hepimiz ekmek derdinde,yaşamak için mecbursun bir yerde....
Çünkü insansın özünde....

İnsan dedimde
Hangimiz insan olabildik sence?
Ben ne insanlar gördüm! hepsi başka biçimde....
Elbise şan,şöhret yetmez sana....
Yürek yoktur,göz yoktur? bakmak için insana....

Bir işçi ağlıyor köşe başında için,için utanmadan....
Evde hasta bir ana ilaç bekler,yana,yana....
Yutkunur kalırsın,yoksulluk dersin oda yalan.....
Maske takmış insanlar,güler geçerler zaman,zaman...

Ben ne insanlar gördüm....
Mevkileri kokain,esrar....
Düşünmezler kimin aç kimin tok olduğunu....
Utanmazlar insanlığından,çünkü yoktur ar,namus hepsi yalan....