Bir şafak vakti, yüzünden dökülen gülümsemeyi tutuyorum.
İnsanlar bakıyorlar sana.
Gözlerinin hizasında namlulara dizilen mutluluktan,
Yanaklarındaki, pembeliğe kaçan
Safkan atın koşuşunu izliyorlar.
Bir birlikteliktir üzerindeki kırmızı.
İkimizin yalnızlığını paramparça eden.
Ama geçit vermiyor aşka saçların.
Dert oluyor yüreğime,
Başkasına olan aşkın.
Sen kelimelere, mısralara, şiirlere giren,
Gazetenin son sayfalarına küçük bir punto ile dökülen,
Aşkın bana dönük portresinde çizilemeyen,
Kelimeydin, şiirdin, resimdin.
Ama ben tarif edemedim!
Kayıt Tarihi : 14.4.2022 08:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!