Portre Şiiri - Yücel Kılıç

Sabah kalktım ve kuş sesleri aradım,
Yoktular,
Yağmur sesi aradım…
Serinliği vardı lakin,
Esaretini kaldırmamıştı
Karabulutlar.
Seni aradım sonra,başucumda,omzumda…
Yoktun.
Hüzün nedir bilir misin sen yürek diye bağırmak istedim,
Haykırmak istedim,
Dağlardan defalarca yankılarını duymak istedim
Ben seni istedim sabahın serinliğinde.
Seni aradım,göz kapaklarımın karanlığında,
Silüetin an be an yanımda
Yeşil gözlerin altında bembeyaz bir ten.
Siyah zemin üstünden geçen,utangaç portren.

Sabah kalktım ve kuş sesleri aradım,cıvıl cıvıl
Son baharın son demlerinde kuş sesleri
Dramanın son perdesinde kuş sesleri
Hayatın anlamıdır kuş sesleri.
Ve o akşamdan kalan esintili hava
Durur,vurur,dondurur bedenimi.
Ve o akşamın gecesindeki sarılışlar
Durur,vurur,dondurur bedenimi.
Ve gecenin derinliklerindeki bizler,
Dramanın son perdesinde derinleşen hisler
Ve ölümsüzleşen gizler.
Durur,vurur,dondurur bedenimi.