Kalemim elimde, kağıdım temiz.
Kelimeler dökülmüyor.
Yine aynı gece...
Yine aynı boşluk hissi...
Sen gülümsüyorsun yanıbaşımda.
Dün olduğu gibi...
Ve önceki akşam olduğu gibi...
Her “seviyorum” deyişimde,
Öyle bakmak zorundasın sanki.
Allah’ım neydi bu geceleri uzatan?
Ona duyduğum sonsuz sevgim mi?
Yoksa şu donuk resim mi?
Kayıt Tarihi : 8.3.2006 17:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!