Portrait d'Une Femme (Ezra Pound)

Belleğin ve kendin Sargasso Denizi’mizdir,
Londra etrafında akıp durdun yirmi yıldır
Ve bıraktı sana şu ya da bu harcı parlak gemiler:
Düşünceleri, eski dedikoduları, her şeyin tuhaflıklarını,
Bilginin garip serenlerini ve donuk malların pahalarını.
Önemli şahsiyetler aradı seni – bulamadıklarında başkasını.
Hep ikinci oldun sen. Trajik mi?
Hayır. Bunun alışılmış bir şey olmasını tercih ederdin:
Gabi bir adamdı, sersemdi ve karısına düşkündü,
Sıradan bir şahsiyetti – her geçen sene bir düşünce daha fakirleşirdi.
Ah, sabırlısın sen, gördüm senin saatlerce
Oturduğunu, bir şeylerin yüzüp durabileceği yerde.
Ve birine ödersin şimdi. Evet, cömertçe ödersin.
Bazı ilgilerin kişisisin sen, biri gelir sana
Ve alır götürür garip kazançları beraberinde:
Sudan çıkarıldı ganimetler; bazı tuhaf öneriler;
Hiçbir yere götürmeyen gerçek; ve iki kişilik bir masal,
Adamotuyla doludur, ya da başka bir şeyle
Yararlı olmayı ispatlamak isteyen ve gene de hiç denemeyen,
Bir köşeye asla uymayan ya da kullanıldığı görünmeyen,
Ya da günlerin dokumasında saatlerini bulan:
Kararmış, çiğ renkli, harika eski eser;
Putlar ve amber ve nadide kakmalar,
Servetindir bunlar, senin büyük dükkânın; fakat gene de
Üstü örtülü şeylerin bütün bu deniz istifi,
Yarı ıslanmış tuhaf tahtalar, ve daha parlak yeni maddeler:
Değişken ışığın ve derinliğin yavaş şamandırasında,
Hayır! Hiçbir şey yok! Bütününde ve hepsinde,
Kendinin olan hiçbir şey yok.
Sen busun gene de.

Ezra Pound (1885-1972, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy