Portakal Rengi Şiiri - Mehmet Boybeyi

İlk horozlar ötüyor.
Sabahı ediyorum.
Birşeyler atıştırıyorum isteksiz.
Üzerine bir çay.
Arkasından bir sigara.
Yola sallanıyorum.

Çapaklarını temizliyorum gözlerimin.
Unutmuşum yüzümü yıkamayı.
Parmaklarımla tarıyorum,
kulak arkalarını,
kel kafamın.

Yoruluyorum,acıkıyorum,
öğlene doğru.
Yoğurt soğan,bir iki lokma.
Portakal çekiyor canım.
portakal rengi kadını görmek için,kendimi doymuş sayıyorum.

Yola çıkıyorum.

Aynı yolda git gel yapıyorum.
Gün dönüyor.
Güneş yatmaya gidiyor.
Gölgesi yayılıyor akşamın.

iyiki ay akşamdan doğuyor.
işte yukarıda.
Yüzü portakal rengi.
Sakin,yumuşak.
Yalnız.
Benim gibi.