Portakal Çiçekleri Şiiri - Elif Eylül 2

Senin şehrine uzanan yollar vardı… Düşlerimde binlerce kez gittiğim… Binlerce kez yürüdüğüm caddeler vardı boylu boyunca uzanan …
Her bahar portakal çiçeklerinin kokusu içime dolan, uzun uzun yollar…
O, sana hiç ulaşmayan…

Öbek öbek hasret tüten evler vardı senin şehrinde
Seni bekleyen vardı o evlerden birinde
Ve
Sen gelmedin hiç beklendiğin yere…

İklim iklim baharlar gelirdi senin şehrine ve cıvıltılarla dolardı uzun uzun çarşıların
Tazelenirdi portakal çiçekleri yeniden
Ben, uzaklarda seni düşlerken.

Senin şehrinde bıraktığım anılar vardı… Her köşe bucağı sen olan…
Bakir düşlerim vardı ecelinin koynunda, senin sonbaharında…
Yaşayamadan, öylece kalakalan.

Mevsimlerim vardı senin şehrinde bıraktığım,
Yazım, kışım, baharım…

Yıldızlar vardı,
Senin şehrinde gökyüzü ayrı parlardı.
Ben dileklerimi senin şehrindeki yıldızlara astım…

Bir gün bakışların değerse gökyüzüne, bir yıldız takılırsa gözlerine, yüreğinde dans etmeye başlarsa anılar, sadece gözlerini kapat ve yüreğimin seranatını dinle…

Sessizce…

Yollar vardı,
Senin şehrine uzanan…Düşlerimde binlerce kez gittiğim
Ve sürgündedir hala,
O yollardan hiç dönmeyen yüreğim…

Bilmem,
Hala aynı mıdır kaldırımların
Caddelerin,
Uzun çarşıların,
Her bahar ağaçların yeşillenir,
Portakal çiçeği kokar mı sokakların?

Benim şehrimde bir ben varım
Yüreğimde hala deli hasretin
Ve kendimle götürdüğüm bir sen varsın bende…
Benim şehrimde…

Gülşen ÖNCEL BOSTANCI, İZMİR, NİSAN, 16