Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Beşinci Mevsim
Bir kış yaşıyordu ömrüm
sen de açıkça taze bir bahar değildin
ya sen mevsimini buldun sevgilim
ya da ben sende bir iklimim ki karmakarışık
Sevgili şiir dostu ne güzel dizeler tekrar tekrar okudum yüreğinize sağlıkSevgi içinde yaşayın
Kim değiştirir bu mevsimleri ileniyorum
güzel şiire karşın küfürler dilimde
sanki boğazımı kesiyor Hürriyet Heykeli Amerika’da
yarım kalacak korkusunda yazıyorum bir bahar şiirini
küreyi tüketenlere ve sessizliğe
Farklı güzellikte bir şiir okudum yüreğinize sağlık sait abiciğim
beşinci mevsim hep ilginç gelmiştir..doğaya başkaldırmak gibi..ve belki istenilenlerin ne olduğunu anladığımız bir bahar bu mevsim ve bu baharda ne ararsak varmış gibi..tebrikler efendim..saygı ile...
Şiirdeki duygu yoğunluğu ve anlatım özelliklerini düşünerek iki bölüm olarak yorumlamak istedim.Gördüm ki şiir zaten bu iki farklı anlatımın ayrıldığı yerde bırakılan boşlukla ayrılmış.Çok doğru bir şekil uyumu bence, naçizane.
Birinci bölümde zıtlıklar üzerinden yaratılan doğal bir döngü oldukça zarif anlatımla ve başlığa mükemmel bir uyumla 'beşinci mevsim'e bağlanmış.
İkinci bölümde ise başlı başına bir anlam derinliği ve anlatım zenginliği hakim.Tedirginlik, imrenme, coşku ve çaresizlik mısraları içten içe süslemiş.Son mısra ise tüm şiiri özetleyen mükemmel bir ifade olmuş.
Sonuç olarak başlığıyla uyumlu, anlam derinliğiyle ve anlatım ögeleriyle mükemmel bir şiir çıkmış ortaya her zamanki gibi.Yürekten kutluyorum, saygılarımla...
üstadım yüreğinize saglık,,mana anlam derinlik ,her sey var izelerinizde haz aldım akıcı bir serbetsti
kaleminiz daim olsun
selam ve dua ile...
değerli dostum bu ne harika bir şiir tam beşinci mevsimi yaşattınız bana herkes kendinden bir şeyler bumuştur sanırım
Çok beğendim
Kutlarım
'toprak,doğa,mevsimler,dünya ve tabiki sevgili.bütünleşip dökülmüş kalemden.dörtbiryandan toplayıp kucaklamış şiiri hayat.saygılar.'
Yüreğinize sağlık güzel ve anlamlı bir şiir okudum...
Kim değiştirir bu mevsimleri ileniyorum
güzel şiire karşın küfürler dilimde
sanki boğazımı kesiyor Hürriyet Heykeli Amerika’da
yarım kalacak korkusunda yazıyorum bir bahar şiirini
küreyi tüketenlere ve sessizliğe
utanmıyorum bu deniz kenarında olsam da....güzel..derin anlamlar taşıyan bir şiir,kutluyorum
Bu şiir ile ilgili 29 tane yorum bulunmakta