Ve sen hiçbir cümle , hiçbir kelime ve hiçbir harf-i abdar ile tasviri yapılamayacak kadın. Özelim, mabedim , portakal çiçeği kokulum. Bakışları karşısında nefsani duygularımı kaybettiğim, kokusuyla kalbi duygularımı kabartıp her zerremi adı ile zikre düşüren sen. Hasreti ile ruhumu yakıp bitap düşüren, gülüşü ile ıssız bir çöl misali olan yüreğimi portakal çiçeği kokusuna bezenmiş bir cennet bahçesine çeviren Mübrem. Bu'diyet bize yakışmadı. Şu bi-can olmuş beni gamm-ı firkatten kurtar. Ey hazz-ı ruhim! Ey bercestem! Gel de şu lev'a-i kalbime bir lokman hekim edasıyla merhemsay ol..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta