Portakal Çiçeği Şiiri - Veysel Karani Tabak

Kahvem elimde sevdikleriyle
Kahve şeker cafemate bir arada
Bense bir portakal bahçesinde
Kahvem sigaram ve zippo çakmağım
Sessizliğin ve sensizliğin ortasında
Duygularım karmakarışık ortamda
Nisan yağmurlarının nemi ile
Islanmaktayım portakal bahçesinde
Sabaha karşı saman yakıyorum
Portakallarım donmasın diye
Ben üşüyorum yokluğunda
Kesintisiz uykularım yok
Düşlerim bile düş değil
Nisanda geldin Eylülde gittin
Ben hep sonbaharı yaşıyorum
Mevsimler değişmiyor
Benim dağlarıma beyaz kar yağmıyor
Hep sonbahar yağmurlarındayım
Portakal bahçemden nehirler geçmiyor
Gözlerim de eskisi gibi görmüyor
Nisanda Eylülü yaşıyorum
Benim yüreğim hep hazan da
Portakal ağaçları hüzünlü
Beyaz çiçeklerini açmıyor
Bulutlar neye ağlar bilmem ama
Benim yüreğim sana ağlar
Yüreğim ağlar, gözlerim ağlar
Bulutlar ağlar
Portakal ağaçlarım çiçek açar
Portakal çiçeği ağlar

08.04.2009
Deli Mavi
VKT