Portakal Ağacı Şiiri - Enes Kepil

Arkamda bir ağaç, portakal ağacı
Denize doğru bakıyorum
Limanda birkaç balıkçı teknesi
Herhangi birinin zihninde
Hapsolmuş bir fotoğraf
Aklımdan geçenler
Annesinin elinden tutmuş, giden iki çocuk

Limanda oturuyorum
Ayaklarım denize sarkık
Ben bir kadınım
Saçlarım uzun saçlarım siyah
Geçtiğim bütün anlara hapsolmuş
Bir güzelliğim ben
Her insan gibi az çok
Her insanın kendi içindeki güzelliği kadar

Denize bakıyorum
Ellerim kucağımda birbirine kavuşmuş
Bütün sevenleri temsilen
Denize bakıyorum
Deniz mavi
Balıkçılar yorgun
Portakallar henüz olmamış

Ben gencecik bir kadınım
Ve sanırım...
Ah pardon
Ayakkabılarımın bağcıkları çözülmüş