Pörsümüş Düşler Şiiri - İmren Çelik

İMREN ÇELİK

Netameli sarmaşıkların süzülüşü gibi atmıştın elini belime...
Elleri kanlı kelebekler gördüm gözlerinde,
yalnızlığı simgeleyen...
Paçavra caddelerde gecenin avlusuna çıkmış g'özyaşı ordusu vardı dağ gibi arkamda
semanın öksüz silüeti kipriklerime tutunuyordu,
dua dua aşk örmeye çalışıyordu...

RAHMİ AYDIN

Dudakların besmele kadar iddaalıydı.
Ölmek ya da yaşamak ortası yok işte.
Öyle öl demekle yaşanmıyor.
Yaşa demekle ölünmüyor sevgili.
Öyle sevdim diyince aşık olunmuyor.
Aşktan çıkınca anlıyor insan.
İçimin kaçta kaçını zekat vermeliyim sana..
Çek bi besmele ve gel yanıma.
Öp boynumu ve bırak mavi laflar kaburgama
Git sonra.
Dudak İzin kalsın boynumda
ve ben ağlıyım arkandan.
Bir daha
Bir daha..­­

İMREN ÇELİK

Saçlarından süzülen pusat kıvılcımlarını izlerim,
sonra baykuş gibi tüner içimin karanlığına,
pörsümüş düş'ler..
Ve kehribar bir dalganın kızıllığında dudaklarını bulurum sevgilim

RAHMİ AYDIN

Dur yaklaşma..
Öpünce sen kokuyor içim.
Git.
Gelince yarım kalıyor içim.­­
Öp yağımdan, dudak payı bırakalım.
Durma! ver ağzımın payını ağzınla.­­

İMREN ÇELİK

Bir aralıktı teselli veren kilerdeki hıçkırıklarım,
ciğeri keşmekeş rakıların dumanı oldum...

RAHMİ AYDIN

Hangi şişe hangi işe yarar şimdi?
Hangi sigara öldürür dudakların evvela.
Kirpiklerinle dik gözlerimi.
G'örmesin gözlerim başkalarından önce
seni.­­

RAHMİ AYDIN'a sevgilerle...