Porsuklu Şiiri - Muhlis Şutanrıkulu

lalesi hasret çiçeği sevgi kokar
gözümde tütersin şimdi porsuklu
tandırında sobasında tezek yakar
dumanı hasret tüter senin porsuklu

çok yalvardım ben yüce Allaha
seni göreyim diye ben bir daha
selam olsun gülizaroğlu abdullaha
yiğitleri barındırırsın sen porsuklu

ocak yanardı üzerinde işli demlik
tarladan toplardık kuzu gulağı yemlik
hepimiz biridik yok idi senlik benlik
şimdi gurbetci olduk porsuklu

çayda malı sulayıp kendimizde içerdik
ilkbaharda yaylalara topluca göçerdik
yaz gelende ırgat olup ekinleri biçerdik
şimdi hepimiz bey olmuşuz porsuklu

ömür dediğin uzun değil ki kısa
mutluluğu doldurduk altın tasa
sende yetişmiş bak aşık musa
senden bahtiyarı varmı porsuklu

kürt terekeme hep iç içe yaşardık
düğünlerde halay çekipte çoşardık
dara düşenin yardımına koşardık
paylaşmktı senin adın porsuklu