Porsuk'la Barıştır Bizi Şiiri - Ersin Kurt

Çocukluk günlerimin okyanusuydu Porsuk
Çocukluğum kadar coşkulu
Adam olmuş hâllerim kadar büyük...

Kafa kağıdını rehin bırakıp da
Az sandal kiralamadık bir zamanlar
Sonra ya büyüdük, ya büyüdüğümüzü sandık
Derken etrafında başladı bu sefer
Serseriden az hâllice voltalar

Onu da böyle bir aylaklık günümde tanıdım işte
Gördüğüm ilk anda zaman durdu
Porsuk bile büyülenmişti sanki
Akmadı o an,
Akmıyordu!
Sanki dondu
Durdu sanki dünya
Yaşam son buldu
Daha hiçbir yere gitmemişken
Tam da karşımda öylece duruyorken
Onu tekrar, tekrar, sonra tekrar görme arzusu hasıl oldu
Her şey bir anda oldu

Çok geçmeden izini kaybettim
Kalabalığa karıştı
Bir anda gözden kayboldu
Sanki hayaldi de yok oldu

Bu kaybedişten sonra her gün ama her gün
En uçarı dileklerimle
Tek hayalimi
Yazdım durdum kâğıtlara
Anlattım derdimi
Eski sırdaş Porsuk' a
Belki denizle falan buluşmadı dileklerim ama
Benim okyanusumda yüzdüler
Fakat Porsuk da çare olamadı derdime
Porsuk da onu bana getiremedi
Onunla dolu hayallerim Porsuk' a ağır geldiler

Çocukluk günlerim
Büyümüş hâllerim
Adalar dahası Porsuk
Artık hepsi birer yabancı gibi
Hepsine küskünüm şimdi
Ama umudumu kesmedim hâlâ
Olur da bir gün yine görürsem onu
Tüm küskünler barışır belki
Hadi yine ansızın çık karşıma da
Porsuk' la barıştır bizi.