Yıkılırken bir bunak taş
Yakılır elmas ağacı tarlası
Ne güzel anıları vardır oysaki senin olmanın
İncilerse hep mi ağlamaklı
Sürülmüş çilek kokulu dudakları
Belki görmezsin ama
Kentin, binasal ışıklarıyla süslü bu tarafları
Orasıda farksız değildir hani
Gece kondu mahallesi gibi hatırlanmak
Geçip bir kerede olsa yıkık dökük duvarlarıma bak
Kırılırken bir bunak taş
Dökülür, ılhamur ağaçları
Ne can alıcı noktaları vardır senin olmanın
Hüzünler hep mi incimsi
Süzülmüş, yüzümdeki incilere bak
Kayıt Tarihi : 11.7.2018 18:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emre Korkmaz 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/07/11/porselen-yuz.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!