Porselen Şiiri - Necmi Dayan

Uyandın.
Bir kaya parçası irkildi
Güneş dokunduğunda sırtına
Bir zürafa yaladı göğü
Çıkınsız düştün
Aç adımların yürudüğü yola

Uyandın.
Kimse haykırmadı sana
Ne Allah ne aşk ne de sevgilin

Umsaydın
Bir karşılığı olurdu
Ķörük havasıyla harlanan ateşte
Tavlamazdın yüreğini
Terbiyeli yağmurlar yağdır
demezdin
Bir bulut kümesine
Ikikereikiyi sormazdın
Kendinden kaçan ölüme