bir zamanlar
pompei denen o yerde
akdenizin maviliği
ve insanların arzusu yaşardı
tepede bir dağ sürekli yukardan onlara bakardı
güzel sevimli dağ
kim derdi ki birgün çıldıracak
Ateş gibi bir nehr akıyordu
Ruhumla o ruhun arasından
Bahsetti derinden ona halim
Aşkın bu onulmaz yarasından.
Vurdukça bu nehrin ona aksi
Devamını Oku
Ruhumla o ruhun arasından
Bahsetti derinden ona halim
Aşkın bu onulmaz yarasından.
Vurdukça bu nehrin ona aksi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta