Pompei Şiiri - Fatma Kılıç

Pompei’de olmalıydın en güzeli
Başında defne yaprağından tacın
Keşmekeş güzellikler içinde
Ya da Pompei olmalı şimdi çatın

Al korlar yağmalı kara göklerden
Bende içinde olsam da ne gam
Fırtınalar lav toplayan hortumlar
Yeter ki sen silin yeryüzünden

Elinden tut şarabın dumanlan
Seril sütunların altına adaşların
Dolaşırken itler ağzında salyalar
Bilemezsin neden yarıldı gökler

Yeniden doğurur toprak birer birer
Arşa çıkınca yürekteki kinler
Ve ibret olmazsa taşlaşmış gözler
Yeniden yeniden yaşansın Pompeiler