Polyanna Şiiri - Şeref Işı

Ben böyle değildim sevgilim önceden,böyle değildim
Umutlarım vardı benim
Her gün üzerine yenilerini eklediğim umutlarım vardı
Heyecanlıydım bende bır zamanlar anlıcan
Yaptıklarımın mutluluğu,yapacaklarımın heyecanı sarardı dört yanımı
Dedim ya,ben böyle değildim inan değildim
Dostlarım vardı,arkadaşlarım
Hatta inanırmısın bilmem ama beni sevenlerde vardı
Açlığımı,tokluğumu,hastalığımı ve sağlığımı düşünenler vardı
Sıcak yaz gecelerinde şen kahkahalarım vardı benim
Herkes kadar mutluydum işte,herkes kadar sevgilim
Doğan güneşi görebilmek için sahile delicesine koşmalarım vardı bir bilsen
Sahile indiğimde simitim vardı elimde martılara attığım
O zamanlar martılar rejimde değildi sevgilim
Hiç bozulmayan bir moralim
Kendimi mutlu etmek için oynadığım bir oyunum vardı
Bir Polyannam vardı cebimde
Ne zaman sıkılacağımı hissetsem,üzüleceğimi bilsem
Cebimden çıkarır anlatırdım ona bütün olanı,biteni
O zaman Polyannamın kolları böylesine kırık değildi
Kalabalıktım,bir şehir kadar kalabalıktım
Ve o kalabalıkla çoğalırdım severdim,sevilirdim
Hatta şimdi hatırladım
Ben bir zamanlar şarkılarımı hareketli seçerdim listem şen şakraktı
O zaman Dünya matrak,yaşamak anlamlıydı
Vizyonda oynayan filmleri takip ederdim
Ve her hafta en az bir film seyreder
Her sinemadan çıkışta o senaryonun baş aktörü ben olurdum sevgilim
Ve yıllar geçti büyüdüm
Ben büyürken hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını öğrendim
Dertlerim,kaygılarım,hasretlerim,özlemlerimde benimle birlikte büyüdü
Her şeye katlandım
Tüm yıkılmalara,tüm yeniden başlamalara
Olsun dedim,hayat dedim,düzelir dedim
Fakat elimi cebime atıpta Polyannamı çıkarmak istediğime
Kollarının kırık olduğunu gördüğüm an
Anladım ki,artık o da yoktu sevgilim
Ve işin tuhaf tarafı artık sende yoktun
Şimdi bana bıraktığın yalnızlıkla yaşıyorum
Daha doğrusu yaşamaya çalışıyorum
Susuyorum,konuşmuyorum,nefes almak bile istemiyorum
Etrafımdaki kalabalıktan kimse kalmadı sevgilim
Ne hastalığımı sağlığımı soran birisi
Ne tam düşerken tutacağım bir dost eli
Amaçlarım tükendi,hedeflerim silindi
Bilirsin beni,tanırsın hedefim,amacım olmadan yaşayamam ben
Öyleyse söylesene sevgili
Aşkımız imkansızdı deyip giderken
Gözlerine bakıp kaybolmayı öğrettiğin bana
Seni unutmayı şimdi nasıl öğreteceksin?
Dedim ya,artık yapayalnızım
Artık kimsesiz dağlar kadar yalnızım
Kaybolmuş bir anahtar kadar sahipsizim
Ve tükeniyorum sevgilim
Anlıcan ben seni seve seve ölüyorum SEVGİLİM…