Polisin Emaneti Şiiri - Nesrin Yaldız

O daha çocukken aşıktı bayrağına
Ay yıldız dalgalanırken göklerde
Dalar giderdi
Göklere hakim dalgalanışlarını
Gurur duyardı Türk olmaktan
Hayranlıkla bahsederdi vatanından ve atasından
İşte bu duygularla büyüdü
Ve o bu vatana polis oldu
Vatanını canından aziz bilmeye yemin etmiş bir polis
Ailesini ardında bırakıp
Kocaman yüreğini yanına alarak
Büyük bir aşkla giderdi gece nöbetlerine
Her evden çıkışında
Sanki vedalaşırcasına öperdi çocuklarını
Ve herşeyden aziz bildiği annesini
İşte öyle günlerden biriydi
Annesi oğlunu duyar gibiydi
"Benden bukadar anne
Kızma sakın babamdan sonra
Bende seni bırakıyorum diye
Ben babam şehit olduğunda
Yemin ettim polis olmaya
Yeminimi tuttum ben anne
Polis olduğum günkü gururunu hatırla
Babanın bayrağını devraldın oğlum demiştin
Evet anne devraldım
Ve şimdi
Benden sonrakilere devrediyorum diye üzülme anne
Bu vatanı alamazlar
Atatürk ün izinde
Vatanı için canını veren ecdadımızı unutnadık anne
İndirtmedik bayrağımızı göklerden
Başka bayrak tanımadık biz
Şimdi sana haberim gelecek anne
Biliyorum silah arkadaşlarıma
Vatan sağolsun diyeceksin
Sen vatanını benim kadar severdin anne
Üzülsende belli etmez sevindirmezsin hainleri
Bir oğlum daha olsa onuda veririm vatana dersin
Ben senin tek oğlundum anam
Ben senin tek güvencen
Ben senin tek dayanağın
Affet anam
Senin yaşlı ellerinden tutamayacağım
Hastalandığında doktora götürecek
Bir oğlunda olmayacak
Telefonların çalıp soramayacak oğlun
Anam bir istegin varmı diye
Affet anam
Sana borcumu ödeyemedim
Çünkü o borcu ben vatanıma ödedim
Sana iki tane çiçek bırakıyorum
Biri beş biri üç yaşında daha
Senin gibi bende onlar için vardim bu hayatta
İlerde ev alacaktım onlara
Kendi odaları olacaktı
Biri pembe biri mavi duvarlı
Bu sabah evden çıkarken
Geriye dönüp öpmüştüm yanaklarından ikisininde
Evet gelininede sarıldım bu sabah
Doya doya sarıldım
İçime sanki bir şeyler doğmuştu
Bu sabah farklıydım ben anne
Şimdi sizlere veda ederken
Vatanımı benden sonrakilere
Sizleride Allaha emanet ediyorum".