Polisim Şiiri - Ömer Kılıçay

Olsaydı aşı, ne vardı burada işi;
Taze demlenmiş çay, sıcacık yatak.
Bu toprağın öz evladı, fedakârlık işi,
Gecesi soğuk, sokakları yatak.

Devlet kapısı deyip girer, önce bu işe,
Pişman olsa da bırakmaz, demir değmiş beline,
Sert görünse de dünyalar sığar yüreğine,
Garibandır Polisim, çektiğini kendi bilir.

Babadır, annedir, çocuktur, içimizden biridir,
Onunda bekleyeni var, yolları hep gözlenir,
Varınca evine sağ salim, birlikte şükredilir,
Garibandır Polisim, anlatamaz derdini.

Gece gündüz farketmez, bekliyorsa görev,
Dinlenmekte ne, olur karakol ona ev,
Bilmezler halini, yanar içi alev alev,
Garibandır Polisim, sevdiremez kendini.

Ölümle kol kola, çok çalışır hakkını alamaz,
Biraz sesini yükseltse, hiç rahat bulamaz,
Ne ona, ne buna kimseye yaranamaz,
Garibandır Polisim, onu yaşatan sevgidir.

Vatan sevgisi, toprak sevgisi başkadır ona,
Gözünü kırpmaz, gerektiğinde verir canını.
Söz konusu vatansa, geri kalır yâr, ana,
Onunda var çocukları, hem canı, hem kanı.