Poligon (hikayesi ni oku yorulma)

Askerdim,yalnızdım,avareydim... Bazı yazılar yalnızca hatıra,şiir olmasa da... Bir askerlik anısı: Yüzbaşı bölüğü karşısına almış: -İçinizde profosör var mı? Varsa öne çıksın. Bir kaç kişi çıkıyor,hazırolda. Devamla,doçent,mühendis,mimar,matematikçi,kimyager,edebiyatçı... Devam ediyor ve herbirinden birer ikişer çıkıyoruz. Bizleri çok önemli göreve verecekler diye için için seviniyoruz,hazırolda çakı gibi bekliyoruz. Ayrılanları yüzbaşı alıp odasına götürüyor.Eleme yapıyor,yapıyor, yapıyor... Elenen, kimseyle konuşturulmadan koşar adım bölüğüne gidiyor. Neyse sıra bana geliyor içeri giriyorum.İçeride bir de binbaşı var.Yüzbaşı: -Senin branş ne, ne iş yaparsın? Hay Allah koca proflar,bilmem kimler elenmiş gitmiş. Tereddütle cevap veriyorum: -Edebiyat öğretmeniyim,Türkçe derslerine de giriyordum,komutanım. -Görev nerede? -Ankara'da komutanım. -Ha öyle mi? diyerek binbaşıyla göz göze geliyor. Ve bu son ifade ile umutlanıyorum ve yanılmıyorum. Şimdi tamamını hatırlamadığım konuşmalardan sonra,yüzbaşı: -Yarın sabah dokuzda burada ol. Ertesi günü iple çekiyorum.İstenilen saate kapıyı vurup giriyorum odaya. Odada yüzbaşı ve iki kız çocuğu.Yüzbaşı ayağa kalkıyor: -Bu küçük benim ilkokul beşte, bu da binbaşımın kızı orta birde.Bunlara Türkçe çalıştırıyosun.Hadi ben çıkıyorum. -Emredersiniz komutanım. Vay be... Eee, eroğlu er, Nato casusu olacak halin yok ya... Yaw, o kimyagerler,proflar,fizik bilimciler,mühendisler, falan...saaatlerce seçim,eleme..Hala aklım almamaya devamda.... Ha,şiirle ilgisi mi? O dersler sırasında esnerken karalamıştım....1984