Polenler ve Kar Şiiri - Mustafa Tekgöz

POLENLER VE KAR..
hani pınar vardı bilmediğin,
serinliğini duy diye içtiğim.
çimenlerin eşsiz kokusuna,
genzimi teslim ettiğimdeydi sen kokla diye.
..............
bir kedi yavrusu yumuşaklığındaydı
dokunduğum her taş, uyuduğum her hasır,
pamuk şekeri cömertliğindeydi sundukların
en kaldırım taşları en asfaltlar bile ponza taşı merhametinde..
.................
gece güneşiydi hani,
parmak uçlarımla gösteremediğim kimseye,
lakin farkındaydı herkes, şahitti beni her gören,
yakıcılığına, ışığına gözbebeklerimde doğuşunla..
...................
her ayazdı terlediğim,
ellerim cebimde yüreğimdeyken sen,
yağan karlar haylaz polenleriydi,
uçuşan saçlarının serdiği baharlarının...
......................
her renk, her doku senleydi bildiğim,
kaşif riskindeyken yorgun yüreğim,
hiç varmasam da ucuna rahatım bilesin,
ilmek ilmek eklediğim hasretlerine rağmen...
(MT-10.08.2012)