Gözlerinde gördüm ben sevdayı,
Bir de masallarda okudum efsane aşkları
Gerçeğe çok yakındı bu rüya,
Hayalin sardı yanlızlımın kollarından
Ne gözlerin bakar şimdi bana,
Ne de sözlerin dokunur yarama.
Savrulup gittin rüzgâr misali,
Sensizliğe düştü bütün dualarım.
Gece anlatırım seni yıldızlara,
Gözlerim ağlayarak bekler geleceğine inanarak
Bir yangın bıraktın kalbimde yanarım
Kül olup savrululurum sensiz yıllara.
Sesin yankılanır eski şarkılarda,
Adını fısıldar solgun hatıralarımda
Ne kadar kaçsam da unutmak için,
Hep yoluma çıkar hayalin yine.
Zaman siler mi derin yaraları,
Yoksa acılar mı büyütür aşkı?
Gözlerimde bir damla umut saklı,
Belki de dönersin bir gün ansızın.
Efsane sandım bu sevdayı ben,
Oysa senmişsin en büyük yalan.
Ne gözlerin kaldı, ne o hayaller,
Sadece hüzün ve boş çerçeveler..
Polat ismailoğulları...
o zamanlar bakır rengindeydi dağlar
daha şıvan düşmemişti böğrüme
daha deli deli esmemişti ruzigar
kalbim acıya düşmemişti
sanırdım bütün ırmaklardan koşacaktım
kalemine duygularına yüreğine sağlık