aşkın kutsallığına inanan
iki kalpti onlarınki
gözleriyle sevişirler
ayrılıktan hiç söz etmezlerdi...
ansızın gitti Virjini
gözükmeden Pol'e
günler geçti
haftalar geçti
ne haber geldi
ne de kendi
güneşin her yükseldiğinde gökyüzüne
gece, düşene kadar denize
gözlerdi ufku
ilk tanıştıkları yerde
sonra,
birkaç damla düşerdi gözlerinden
geçtiğinde her gemi
bir gün bir gemi
vurdu kayalıklara
dayanamadı azgın dalgalara
martıların çığlıkları arasında
gitti sessizce Virjini
yemedi
içmedi
günlerce kederinden
daha fazla direnemedi
Pol de gitti peşinden...
Kayıt Tarihi : 2.10.2009 08:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bernardin de Saint Pierre'nin 'Pol ve Virjini' adlı romanını şiirleştirmeye çalıştım; nekadar başarılı oldum bilemiyorum. İstedim ki bu hüzünlü öyküyü, okuma fırsatı bulamayan arkadaşlarımla da paylaşayım.
Saygı ile..
Ve, çok çok teşekkürlerimle..
Şair'i kutluyor, yüreğinden ve ellerinden öpüyorum.
Saygı ile.
Şairden özür diliyorum.
Dünya Klasikleri arasına girmiş 144 sayfalık müthiş bir aşk romanını özünden hiç bir şey kaybettirmeden 26 dizelik müthiş bir aşk şiirine çevirmek bu kadar olur.
Şairi yürekten kutluyorum.
TÜM YORUMLAR (9)