Poem VIII Şiiri - Deniz Koç

yalnızlığından ağzı kulaklarına
/ kuklalarına
/ varan ben;
ben neysem kimsem işte ben,
dört köşe yalnızlıktan olan
ve hiçliğin babalık ettiği...
akın çınar'ı anlamak terennümlerimle,
zihin tezgahları açan olur olmaz yerlere
en sapa kesat mezbele
kimselerin uğrak yeri olmayan yerlere
işlek yerlerde izleksiz alıcısız...
kimselerin seyretmediği bi perde...
göremedikleri...

öleceksem niye yaşayayım ki
ya yaşadığımda ölürsem
demode yaşam intihar inşaatları
yaşayarak intihar da temelsiz artık...
ya öldüğümde yaşarsam!
ya ölemez ya yaşayamazsam...

öleceğimi bilmesem yaşardım,
öleceğimi bilmezsem bilmezlikten gelsem yaşamak kurgularım
ve spekülatör mikrobun teki olarak hayatların arasına karışırım...
hayata karışmam...
hayatta uyuyorum zaten,
hayatta uyur gezer...

memphis'in bohem mahallerinde sürten bi tembelist ve aylak bi kabristandım
/ definistançul /
bi körfeze boşalttım ölülerimi
ölümlerimi
o ne kadın canım ölmelerimi,
kurtulmak değildi,
bi hiçlik yaşamak...
,
sanırım peşimden gelenleri oldu,
ilişmedim
ve bi nur topu hayatın varoluşlarını tükürdüm yere göğe...

ve şair dedim:
her bir şey'in katil zanlısıdır...

ve her bir 'şey'in mecazla tezatını yaratılayan
sinonim tınılarla çoğaltan
eylemsizlik saltanatında gönül ayartıcı devinimi
şiirin
dahi
,

eylül'07
imgesini ele veren arz-ı seyahat