Poelin Şiiri - Mehmet Kesen

Aşkı beslermiş kaderin gölgesindeki keder
Sensiz ölüm geçmiyor boğazımdan poelin
Oturdu can evime kelimeler
Bırak ta söyleyeyim gideyim poelin

Kirpiğime damlayan
Bedenimden kaçışan
Şiirli sözler intihar etti
Şiir vardiyasının molasında
Bak baharda gitti
Neredesin poelin

Parmak aralarımdaki anılar
Avuçlarıma seni sordu
Isırgan yalnızlığımın
Kemirgen kadrajı
Gözlerinde durdu

Nerdesin
Dudağıma mühür vuran
Kelimeler seni bekler
Omzumdan akan bembeyaz tenin
Terin tein kafein nikotin tin
Adını heceler
Nerdesin poelin
Ellerin narin ki böler geceyi
Saçların ki tel tel kıskandırır güneşi
Kokun ki gün gün özendirir çiçekleri
Nerede poelin
Nerede ıslak ıslıklar ışıksız tınılar
Gökyüzüme fırlattığın şımarık şarkılar
Nerede poelin

Ayaklarının altına şiirler sereyim
Bir ses bir nefes
Bir söz bir göz gönder
Kısık ateşte pişirdiğim hasretin ayıklasın
Kalbimde hıçkıran dizeleri
Gülüşünün parantezine ömrüm asılsın
Yanaklarıma telaş damlasın
Yağmurun koynunda hüznüm salınsın
Ah poelin sen yoklukta da varsın
Sen yokluk kovanında arsın
Ballardan bal canlardan cansın
Kaçarken çokluk yurdundan şimdi
Ararken kendimi ve hiçliği
Aşkın yuvası dudaklarından şiirler içiyorum
Komşu şiirlerden geçerken
Yine de susuyorum
Susuyorum poelin

Kafatasımın aralığından yalnızlık sızıyor
Kafiye ve redif üşüyor
Şiiri kötü kullanmaktan mı attın beni içeriye
Neden hapsettin kalbine
Hücrelerime dokunmadan
Sağaltmadan yaralarımı
Durma poelin söyle
Dilim dönmüyor artık şiire
Durma söyle
Düşsem ıssız bir şiire
Ne alabilirim yanıma
Kâğıt kalem ve nurundan öte
Avuçlarımda ki yol izi
Hatırlatmadı mı dünleri
Yalnızlığı doldurabilir mi
Anasonlu kahkahalar
Değebilir mi keder
Ruhumun lâbirentlerinde gizli sevdana
Bulabilir mi son söz
Çizgi çizgi evrilen cümlesini
Ah poelin söyle
Ölebilir mi sensiz ölüm
Son gülüm
Söyle son günüm
Gülüm
Söyle