Sessiz bir çığlık var hâlâ gülen dudaklarımda
Elem dolu bir kederim ilkbahar toprağında
Nicedir bu yolsuz kalmış çağa direniyorum
Ancak günden güne evimin yolunu unutuyorum
Dayanmıyorum, diz çöktüm hayat karşısında
Üstelik kanadı dizlerim yirmi bir yıl boyunca
Zihnimdeki ezayı üfleme zamanı yıldızlara
Gözlerim kapalı şu an ama ben ağlıyorum
Üstüme toprak attı herkes kaldıramıyorum
Nur söndü ferimde uyanmaktan vazgeçiyorum
Kayıt Tarihi : 30.5.2025 14:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!