Plüton Şiiri - Tolga Kara

platonik aşkların şehri burası.

kedinin ulaşamadığı ciğer de burada
mundar demediği de.

çok uzak değil hiçbirimize.
istanbul’da semt değiştirmektense,
şehir değiştirmek daha kolay diyenler de yok değil burada.

burası hayal ettiğimiz yer,
bulunmak,var olmak istediğimiz de değil.

ütopyalarınızı yıkın,güzel olan o değil.
bu şehir güzel değil.
bu gezegende değil bu şehir.

yıkın tabularınızı,uzaklaşmayın kendinizden.
idealleriniz olmasın.
anı yaşamayın.
geleceği düşünmeyin.
kadere değil kendinize,
tanrıya,kitaba,peygambere,meleğe,iyi düşünceye değil.
inancınız kendinize olsun.
her insan kendisinin tanrısı olsun.

apolitik nesillere kin beslemeyin,
onların böyle olmasına neden olan konjüktürlere saldırın.
bileğinizi kesseniz kırmızı,sarı,lacivert,siyah,beyaz değil;
anarşi aksın.

üzülün plütona,aya,marsa.
üzülün korsana muhtaçlara.
üzülün korsana muhtaç edenlere.
üzülmeyin?

ezilenler kavramı için savaşın.
plüton tekrar gezegen olsun diye savaşın.
silahlanmaya,teröre karşı savaşın.
aptal beyinlerle savaşın.
soykırımı bedenlere değil,beyinler için olunca mübah oluncaya kadar savaşın.

savaş olmasa barış.
üzülmek olmasa sevinmek.
biber olmasa gaz.
tazyik olmasa su.
olumlu olmasa olumsuz olmaz diyenlere kafa atın.
atın avratın silahın konuşulduğu topraklarda değil bu şehir.

kadınlar egemen değil,erkekler egemen değil.
kayıtsız şartsız kimsenin değil bu şehir.
sahiplik de yok,aitlik de yok.
salın düşüncelerinizi,savaştırın fikirlerinizi
hoş geldiniz,burası metonya.
olur da bir gün kayarsa aklınız bir şehre orası burası değil.
haritada gösteremeyeceksiniz anlaşılan.
yer bildirimine göre de değil.

üzülün plütona.

ah be plüton,ah.
hepimizin sonu senin gibi,
ya yok sayılacağız
ya yok olacağız.

varlığın tüm varlığımıza armağan olsun.