Pleybek Yaptığın Son Ağlayışın Aşk G ...

Gözlerin Kevserin gözbebeğinden akar. Bense cennetinden atılmış ,uzaklağında pişmanlığınla arıtılmış kendimle barışık adem’im.
-Kendimi aşıp da geldiğim damlalarında sustum. Vicdanımın aşkısın diye, içsel bombalar taşıdım yüreğimde. Gecelerimi heceleyen sözcüklerde eridim.Acıklı filmlerde ikimiz yerine ağladım. Seninle yaşadıklarımızın benzerini gördüğüm her karede bin kezlere bölündü yüreğim.
-Susuzluktan yanarken sensizlik okyanuslar içti vebalim. Cemaline kavuşmanın kavuştaklarında okudum senli türküleri.

İstanbul çöl, yaşadığımız aynı muhitin tinlerinde yeşerdi hayat.
Seraplara atıldığım hayalinde suçsuz kelebekler uçtu umutlarımın vadisine.
-Tutsak damlaların vardı vicdanım odalarında.Kereciklerine köpüklenen vazgeçilmezlerimin vaveylasını duymaya geldi dünya

-Yangınlara örnek alıştırma olmuş yüreğimde kalmış çözümsüzlük.Hangi imkansızlığın formülüsün, neden suskularına füzyonlu arayışlarım var.

Gözlerin hangi bakışın güneşini batırır.Hangi ben’i aydınlatır?
-Sular içinde damlalarını ayıklayan hangi ben’in tümel kaydısın
Kutsamış mı yüreğin yoksa.Kut, mit, umut, tin, ten, şen, dirhem,aşk,vuslat…beni özetleyen imgesel sözcüklerin aynasında direnir.

-Dibe giden gidişinin dip ustasıyım.En diplerde başlar, en yüceler.
Orada kendin varsın.Yücelerde herkes. Dipsiz kuyuların mistik manzumesinde okunur şarteli atmış ruhumun.
- Bir nokta kıvamında kendinle eşleşmek.İnsanın en büyük eşi kendisidir, kendi değerleridi.İçindeki çocuğunu doyurmuş bilinçli bireydir en büyük nokta.
-Virgüllerine ara verdim.Sana benzettiğim bütün güzelleri eş görevli olarak ayırdı virgül. Oysa benim dünyamda virgülün sadece özne olduğum, gittikçe uzayan, benden uzaklaşan yükleminden sonra kullanılır.

Tut ki yaşamışlık sadece beklemektir. Diyelim ki dünyada sadece ikimiz var.Ki sevenler için dünyada başka bir şey yok. İkisi vardır, ikisinin bütünleridir dünya.
Alacakaranlığında al al sözlerin dokunsun yüreğime. Allı pullu olduğun anların dili çözülsün.
Tut ki, rüyalarımın yorumcusun; ama bilinçaltımda yaşıyorsun.Bilinçlice kendini gösteriyorsun rüyalarımda.Ben de her gece rüyada olsa seni görüyor,izliyor, seviyor,eriyor öylece uyanıyorum.

Ve ben sevme hakkının Hakkı’sıyım. Adım böyle çakılmıştır sevdana.Varolmanın, özünü durulamanın, egolarını eğitmenin, algılarını berraklaştırmanın, en güzel ilgilere teslim olmanın teslimiyeti sevmeye gitmektir yaşamak.

Ve varlığım sevgimle aynı boyda.Huyumla, suyum aynı denklemde.Seni sevmek, en büyük sevgiye şifresiz gitmektir sevgilim.

Bir içsel güce duyduğum ihtiyaçtan arınmak savaşıdır.Sevmek, en büyük ihtiyaçtır. Belki bunu en güzel eğitimcisi sensin diye sende kaldım.
-Acının bütün varyantlarını senle tanıdım.Bu kadar büyük lafların sofrasında seninle başladım.
Bir başkaldırış destanında , t’anım da şanım da , ruhsal kanım da sensin.

pleybek yaptığın son bakışlarında adın çalar hüzünlerimde
tırnak aralarına alınmış alınganlığın,bam telim olur
ısırgan yakarışların dilinde dil döker gelişin
baygın sözcükler zemherisinde çiylerim tüner çiğlerime
ciğerim yanar takvimlerine
bugün beni yırt sıcak mevsimlerden
umutlar akla,akla kara arasındaki kaflarımda
sayısız yıldızların akıştığı aşkın samanyolunda
yoldan öte yolları yıldız eyle,aşkta öte aşkları ışık eyle
pleybek yaptığın gözyaşı gecesindeyim
seni söylüyorum seni özlendiğim senden
alkışlar başlıyor ta içimden