Kasım yağmurları yağıyordu kente. Gecenin en karanlık ve sabahın en yakın olduğu saatlerde, gizli cebinden çıkardı düşlerini. Üşüyordu… Titrek bir mum alevi gibiydi cadde ışıkları. Gecenin şehri uyuttuğu, sessiz efsun saatlerinde açılırdı düş dünyasının kapıları. “ Yaz beni ” derdi hikayeler. “ Çiz beni ” derdi, şiirden resimler. En yaşanılmamış halleriyle, sanki daha bir mutluydu özlemler. Vuslata uzaktı bu yüzden. İliklerine yerleşen o derin sızı, çoğaldıkça mutlu ediyordu onu. Suskuya amâde olsa da düşünceleri, yine de içinden istemsiz bir haykırış duyulurdu.
“ Kaldırın üzerimden soğuk karanlıkları, dökülür bir bir canımın yaprakları.” diyerek, yükselirdi içinin sessiz çığlığı. Hisler denizinde rotasız bir yolcuydu. Umurunda değildi deniz aşırı ülkeler. Tek sığınağıydı düş dünyası. Yorgundu, ıslak ellerini iç cebine uzattı ve bir düşün daha resmini çizmek için kaleme sarıldı. Kalbinden parmaklarına akan, canının dökülen yapraklarıydı.
“ Kaç? ” yıl geçti böyle suskuyla
Ve göğsümde büyüyen tuhaf coşkuyla.
Ellerim bende değil;
Dokunamıyorum, tutunamıyorum.
Ayaklarım ayrılmış bedenimden,
Adımlarım yok, koşamıyorum.
Vadilerim bataklık,
Sonsuz bir boşluk bakışlarım.
Hisler duvarı dört yanım,
Dört yanım puslu yalnızlık.
Duyarım uzaklardan keman seslerini,
Hüzün kovan kuşlarının.
Pervane böceğiyim.
Zerre kadar ışığı yeterdi oysa,
Açılırdı kanatlarım.
Bir gece düşüydü hatırladığım.
Deniz vardı;
Kumsalda ayak izleri vardı, yokladığım.
“ Acaba? ” dedim. “ Acaba? ”
Neyse…
“ Acaba? ” O muydu yanaklarımı okşayan, ılık ılık.
O meltem esintisi miydi, adını koyamadığım?
Zaman sarkacından damlayan saniyeler gibiydi,
Kumsalda gözyaşlarım.
Bir gece düşüydü hatırladığım.
Deniz vardı,
Yıldızlar ve yakamozlardı arkadaşlığım.
Ufukta bir çizgiydi ulaşamadığım.
“ O ” yolculuğu uzun;
Mavi yelkenlide bir kadındı,
Rıhtımda el salladığım.
Gece düşüydü,
Uyandım.
Hasret ekinlerinde,
Hüzün çiçekleriydi topladığım.
Kaldırın üzerimden soğuk karanlıkları,
Kaldırın!
Mağlubum gri sağanaklarına bulutların.
Köklerim ayazda,
Sararmış her bir yanım.
Dökülür canımdan bir bir yapraklarım
Ve üşür güneşimin yanakları,
Dinmez içimde kar yangınlarım…
NesirŞiir231109Sınırkent
DuyguluDuygusuz/TekilDünyalı
Kayıt Tarihi : 17.1.2015 20:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
