Platonik Sorgu Şiiri - Mehmet Bilge

Yalnızlığın kadehini içiyorum Sevgili
Zehir-zemberek
Sen hiç yalnız kaldın mı?
Kendini sırtlanlara yem olmuş ceylan hissederek.
Benim gibi yandın mı?
Yalnızlığın kahreden ateşiyle
Zebaninin çirkin suratını beynine kazıyarak.

Hayatım gelir bazen aklıma
Ama ne geliş...

Sonra geriye dönüp volta atıyorum hayatımın
izbe damında.
Ne gelir adımlarıma bilir misin?
Asfalt, şose kokan odalar.
Nasıl bir duygudur peki bunu bilir misin?

Şu anda ne yapıyorsun
bilmiyorum
Çok iyi bildiğim bir şey var ki...
Ah! Beni düşünmüyorsun.

Yalnızlık yılan gibi soğuk ve acımasız
zehrini günden güne içime akıtmakta
Bu zehir ya eritecek bütün benliğimi
Ya dabütün kalelerimi terk edip süzüleceğim
Ufuksuz ovalara
Ya seninle ya sensiz.

Mutluluk son metrelerde de olsa
yakalar beni.
Hayat zaten yüz metrelik engelli koşu değil midir?
Tam kazandım dersin
Yarış biter.
GAME OVER