Platonik Sitem Şiiri - Emel Çetin

Ben ilk defa seni sevmiştim
Sevgiyi senden öğrenmiştim
Sen belki yoktun yanımda
Belki de hiç olmayacaktın da

Ama sevmiştim bir kere
Gönül ferman dinlemez diye
Buna diyorlarmış demek
Bilmiyordum, bilmiyordum ya
Onu da senden öğrendim

Artık bütün dünyam
Gecelerde rüyam
Gündüzleri hülyamdın
Yüreğim senin için çarpmaya
Gözlerim başkasını görmez
Böylesine sevmeye
Ant içmiştim

Sana hiç ulaşamayacağımı
Bir kere sarılamayacağımı biliyordum
Biliyordum bilmesine
Ama sen platonik sevdam
En büyük umudumdun
Şimdi,
Şimdi ne mi oldu?
Sen benim hayatımdan
Çıktın be oğlum...

Ama isyanım sana değil
Senin gibi bir şerefsizi
Sevdiğim için kendime
Ve
Seni böylesine şerefsiz yapan
O adi düzene...

Sen artık benim sevdiğim
Cemali gülden güzel
Yüreği semadan özel
Kalbimin aşk odağı değilsin...

Sen öylesine yaraladın ki beni
Senden nefret ediyorum
Kahrolası yaram

Platonik belam
En büyük cezam
Artık sevmiyorum seni
Resimlerini yırttım
Şiirlerimi yaktım
Hüzün bazım,
Bitmeyecek gibi yasım
Ama yüreğim,
Yüreğim sende kaldı
Onu da geri ver
Ve
Sonsuza dek kaybol

Bir daha da hayatıma girme
Sana yandığımı bilme
Hayal bile olsan
Sakın bir daha geri dönme
Sen artık umudum değil
Tek umutsuzluğumsun

Beni böyle yakmaya hakkın yok
Beni böylesine ağlatmaya
Hiç hakkın yok

Artık vazgeçtim desem de
Senden başka, amacım da yok

Ne diyebilirim ki sana
Milyonların sevgilisisin sen
Allah mesut bahtiyar etsin...
Yok, hayır vazgeçtim
Sen beni yaktın
Rabbim de seni yaksın
Duydum ki naçar kalmışsın
Beter ol,
Azrail tek dostun
Mutluluk kâbusun olsun...

Elimde değil ki sana kızmamak
Sana ah etmemek
Seni böylesine severken
Bir anda kaybetmek
Hem de sonsuza kadar...

Yapamıyorum
Yine de yapamıyorum
Vurulmuşum bir kere
Gözlerine ki yazık
Sana sırılsıklam aşığım
Kahrolası pislik

Sen böyle konuştuğuma bakma
Seven kalpler hassas olurmuş ya
İsyanım ondan olsa gerek

Sen;
Ne olursan ol,
Ne yaparsan yap,
Kime istersen git,
Senin o vicdansız yüreğini bile
Hem de deliler gibi
Çılgıncasına seviyorum…