Platonik Sevdam Şiiri - Necati Keskin1

Yine esrarlı bir gün
Yine yalnız seyrettim gün batımını
Her akşam olduğu gibi
Yine fotoğraflarına bakıyorum,
Uzaktan, uzaktan…
O malum siteden.

Tek tektir, çoğul çok…
Ben hep tek idim
Çoğul olamadım,
Hiçbir zaman…

Tek ağladım.
Tek güldüm.
Tek yaşadım.
Tek sevdim, hiç ayrılık yaşamadım daha.
Fakat hasretlik;
Her gün hasret kaldım sana…

Sabah ilk işim ufukta seni seyretmek
Pek erken uyandığım söylenemez aslında
Sen benim güneşimsin
Sıcaklığın derinliklerine kadar işliyor yüreğimin
Yeryüzü seninle aydınlanıyor
Nereye baksam senden bir iz var hatıralarımda
Ama bir o kadar da uzaksın bana.
Güneşin yeryüzüne uzak olduğu gibi…

Ah şu sana olan sevdam olmasa
Bir gece yatıp da uyanamasam sonsuza dek
Ufukta yolunu gözleyip, hasret kalmasam gözlerine
Bir gün olsun “bir akşamüstü beraber seyretsek gün batımını”
Bir gün olsun, Bir gün ne olursun tutulsan bana.
Güneşin tutulduğu gibi dünyaya,
Benim tutulduğum gibi sana.

Zeytin gözlüm ne olursun beni affediversen
Bir sağa baksam bir sola
Hayalin dönüşüverse bir merhabaya
Platonik aşkım benim, kara sevdam;
"Güneş kadar uzak, nefesim kadar yakınsın."