Sen hep düşlerimdeydin.
Oysaki ne çok emindin kendinden,
Güzelliğinden ve seni farklı kılan çehrenden,
Her şeyi bir çırpıda yok etmelerinden.
Sen benim platoniğimdin
Hayatta geç kalmışlığım,
Kimseye anlatamadığım sevdamdın.
Belki çıkarsız sevdim seni
Ellerin ellerime değmese de
Hep düşlerimde sevdim seni
Gözlerim sana bakamasa da
Her gece boş tavanlara çizdim seni
Yüreğimde kanayan ince yaramdın sen
Kimselere söyleyemediğim sevdamdın sen
Karanlık gecenin koynuna düşen güneşim,
Hayata tutunduğum ellerimdin sen
Peki ya ben
Mutlu bir çocuk büyüttün ben içimde
Sessiz gecelerin karanlığında avuttum
Annesi de ben oldum babası da
Ve biliyor musun gözleri tıpkı sen
Kaşları da
Bana benzeyen tek yanı
Karanlığı sevmesi ve karanlıkla avunması
Sen benim platoniğimdin
Hayatta geç kalmışlığım,
Kimseye anlatamadığım sevdamdın.
Kayıt Tarihi : 23.11.2012 15:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!