Platonik Pencere Şiiri - Selman Cesur

Yine, pencere önündeyim
Gözlerimde, perde buluğunda
Uykusuzluğun demini tutturamamış
Mosmor morarmış
Kirpiklerinde, kangrenlik belirtisi başlamış
Uzağa görmeye çalışırcasına
Dahada bakmaya, açmaya çalıştıkça gözlerini
Çok acı çekiyor, çekiyor özlemini
Tek görmek istediği, sevdiğinin gözlerini

Camım buğulanmıyor bile
Nefes almadan izliyorum, o sevgiliyi

Sabah işe gidiyor, o yar
Daha bilmiyor, göz hapsinde olduğunu
Hoş bir gülümsemesi var
O bile alıp götürüyor, ızdırap uykusunu

Hala penceredeyim, belki biraz daha bekler diye
Keşke, otobüs gelmese, keşke, lastiği patlasa
Bir endamı varki duruşunda
Herkes aşık olur ona aslında
O kadar tatlı, o kadar içten

En büyük ızdırabım ise; onu canlı görememek
Bir pencere, bir cam arkasından izlemek
Artık bana yetmiyor
Her geçen gün, dahada acı veriyor
Sanki hayalin peşindeyim
Sanki rüyada gibiyim
Sadece seyrediyorum
Artık platonik penceremden değil
Yüreğinin, en derin yerinden
Gözlerine bakmak istiyorum.