Platonik Olsaydın Şiiri - Tunahan Ermihan

Herkesin bir rüyası vardır ya, hani uyumadan önce rüyalarında görmek ister, en karamsar anlarında bile o rüyayı düşününce mutlu olur insan. Hatta ağlarken bile gözlerinden süzülen damlaları ani bir hızla keser gider ya o rüya. İşte benim rüyam sen oldun sevdiğim yıllardır.

Umutla her gece uyumadan önce acaba bu gece rüyalarımı süsleyecek misin diye hayal ettim hep seni, bazı gün gözlerini düşündüm... o yakamoz vurmuş deniz misali parlayan kahverengi gözlerini, bazen de o kıvır kıvır saçlarını... hiçbir zaman çözemediğim birden fazla bilinmeyenli denklemleri andıran saçlarını düşündüm. Ama sen rüyalarıma hiç gelmedin, ben ertesi gün yine seni düşündüm. Sabah uyanınca göremediğim gözlerinin hayal kırıklığına bir de yanımda olmayışının vesikası olan yorgana sarılma anı var, biliyor musun bazen sırf bu yüzden ağladığım oluyor. Birkaç satıra siliyorum gözlerimi sonra hayat tekrar biniyor omuzlarıma.

Gün telaşlı gün geceye kavuşmak için aceleci, bu kadar telaşın arasında seni birkaç dakika görmeyi ümit ettiğim eve dönüş yolunda beklemelerime saatler hep ağır başlılıkla cevap veriyor. Saniyeler dakikalara, dakikalar saatlere saatler bana küskün. Peki ama ben neye küskünüm o zaman.

Her insanın bir rüyası vardır ya işte benim rüyam sensin sevdiğim. Ben sana sadece başını kaldırmanla göreceğin bir pencere kadar uzaktayken senin benden haberin yok. Kaç kereler yollarına düştüm bir kez gözlerine uzun uzu bakayım diye... ama sen hiç başını kaldırıp da bakmadın ne bana ne de çevrende dönüp duran koca dünyaya. Belki de baksan ben sana bu satırları yazamazdım.

Bir mahalle pikniğinde çekilen toplu resimden kesip büyüttürdüm dolabıma astığım fotoğrafını. Tabi senin bundan da haberin yok, benim o pikniğe sırf sen katılacaksın diye katıldığımdan olmadığı gibi.

Sen bugün yine sabah sabah penceremin önünden geçtin ben yine hazır kıta seni bekledim. Ne benim seni beklememden ne sana aşık olmamdan nede bu yazdıklarımdan haberin yok. Ama ben yine seni düşünerek uyuyup sabah rüyalarımı süslememenin vereceği ızdıraba sen diye yine yorganıma sarılmanın acısını da ekleyip yine pencere kenarına geçeceğim ve yoldan geçerken sen ben yine seni seveceğim.