Bilmediğim bir yerde
İstanbul'suz topraklaşmam,
Bitmeyen hüzündür içimde;
Onun bensizliğe,
Aldırmayacağını bildiğim halde!
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Belki bu kadar duyarsızda değildir İstanbul , kendisine gönül verenlere kimbilir. Hiç srmadık ki ?. İlk fırsatta sorayım bakalım, gerçekten platonik bir aşk mıdır İstanbulla yaşanan... Kutlarım, iyi aklıma getirdiniz .
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta