İnsan birini severken engel olamaz kendine. Nefes alışverişi gibi istemsiz olur. Birine aşık oldun mu delicesine. Kusurlarini görmezden gelirsin, vardır bir bildiği dersin. Onun gezdiği yerlere gidersin çünkü onun orada daha önce nefes aldigini bilmek bile sana huzur verir bir köşe başında karşılaşmak ümidiyle sebepsizce gezersin. Cevresindeki yakin arkadaslarini, ictigi sigarayi bile kiskanirsin ona senden daha yakin oldugu için. Onun hoşuna giden şeyler artik seninde hoşuna gitmeye başlar. Satirlarca kelime kurarsin kafanda ama yanyana bile gelemezsin ya hani sadece uzaktan bakip bir sigara yakmakla yetinirsin. Zaten Senle ne sevgiliyiz ne de arkadas. Belki de aşk onun senden haberi olmasa bile sevmektir.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta