İnsan birini severken engel olamaz kendine. Nefes alışverişi gibi istemsiz olur. Birine aşık oldun mu delicesine. Kusurlarini görmezden gelirsin, vardır bir bildiği dersin. Onun gezdiği yerlere gidersin çünkü onun orada daha önce nefes aldigini bilmek bile sana huzur verir bir köşe başında karşılaşmak ümidiyle sebepsizce gezersin. Cevresindeki yakin arkadaslarini, ictigi sigarayi bile kiskanirsin ona senden daha yakin oldugu için. Onun hoşuna giden şeyler artik seninde hoşuna gitmeye başlar. Satirlarca kelime kurarsin kafanda ama yanyana bile gelemezsin ya hani sadece uzaktan bakip bir sigara yakmakla yetinirsin. Zaten Senle ne sevgiliyiz ne de arkadas. Belki de aşk onun senden haberi olmasa bile sevmektir.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim